Έχει λύσεις η επιχείρηση στους υπέρογκους φόρους ;

Η διάλυση της αποκαλούμενης μεσαίας τάξης, που μεθοδεύεται συστηματικά από την κυβέρνηση, μέσω υπερφορολόγησης και κυρίως μέσω καταλογισμού υπερβολικών ασφαλιστικών εισφορών και η εξίσωση των ενεργών – παραγωγικών πολιτών στον ιδιωτικό τομέα, προς τα κάτω, δεν θα οδηγήσει σε ασφαλές περιβάλλον, μάλιστα δε θα προκαλέσει καταστάσεις πτωχοποίησης στην κοινωνία, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την πορεία της χώρας.

Η συνεχιζόμενη επιβάρυνση των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, οδηγεί σε οικονομική εξαθλίωση τους επιχειρηματίες και σε αδυναμία βιωσιμότητας των επιχειρήσεων τους, σπρώχνοντάς τους στην εξεύρεση λύσεων φοροαποφυγής και εισφοροαποφυγής.

Σε μια ελληνική οικονομία που συνεχώς συρρικνώνεται, ο επαγγελματίας -επιχειρηματίας δεν δύναται πλέον να ανταποκριθεί ούτε στους εξοντωτικούς φόρους-τέλη-εισφορές που καλείται να πληρώσει, ούτε στις υπάρχουσες συνθήκες επιβίωσης της επιχείρησης του, ούτε και στην προσπάθεια συντήρησης της οικογένειας του με αξιοπρέπεια.

Οι αμοιβές έχουν αλλάξει, η ρευστότητα έχει μειωθεί, οι οφειλές με προσαυξήσεις σε δημόσιο και τράπεζες καλά κρατούν και ο αθέμιτος ανταγωνισμός της αγοράς έχει ισοπεδώσει την αξία των υπηρεσιών και αγαθών.

Είναι σαφές ότι σε ένα τέτοιο τοπίο ο επαγγελματίας -επιχειρηματίας θα καταφύγει εξ ανάγκης σε εναλλακτικές, τύπου «μαύρα» ή μεταφορά της έδρας του σε χώρες με χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση για την επιχείρηση του και τον ίδιο, όπως Κύπρο ή Βουλγαρία κλπ.

Μπορεί η κυβέρνηση  να κάνει αναφορές σε γρήγορη ανάπτυξη και επενδύσεις στη χώρα μας, αλλά τα γεγονότα… άλλα δείχνουν.

Γιατί ένας επενδυτής, σοβαρός επενδυτής εννοώ, να επιλέξει την Ελλάδα;

Για να πληρώνει φορολογία 28%, τέλος επιτηδεύματος, λοιπά τέλη και φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, να αναγκάζεται να υπομένει χρονικές καθυστερήσεις και γραφειοκρατία στη σύσταση της επιχείρησης του και κωλύματα στα διάφορα στάδια της επένδυσης;

Και οι υφιστάμενες επιχειρήσεις τι θα κάνουν; Στο φορολογικό-ασφαλιστικό αδιέξοδο που έχουν βρεθεί όλοι οι επαγγελματίες/επιχειρηματίες η απάντηση είναι η άμυνα.

Έτσι και οι επαγγελματίες/επιχειρηματίες αυτής της χώρας συνεχίζουν αυτό το παιχνίδι επιβίωσης με κινήσεις απόκρυψης φορολογητέων εισοδημάτων τύπου:

  • παροχής υπηρεσιών ή της πώλησης αγαθών χωρίς παραστατικά
  • αύξησης των επαγγελματικών δαπανών τους με παραστατικά μεν (που αφορούν προσωπικές ή οικογενειακές δαπάνες δε), αλλά που σε ενδεχόμενο φορολογικό έλεγχο μπορεί να απορριφθούν λόγω μη χαρακτηρισμού τους ως επαγγελματικά έξοδα.
  • σύστασης νέων επιχειρήσεων για να επωφεληθούν τα υπέρ της κάθε περίπτωσης νομικής μορφής και για να μοιράσουν τα φορολογητέα έσοδα μεταξύ των επιχειρήσεων.
  • σύστασης ιδιωτικών κεφαλαιουχικών εταιρειών (ΙΚΕ), αναθέτοντας σε τρίτο πρόσωπο τη διαχείριση προκειμένου να αποφύγουν την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών και να φορολογηθούν με συντελεστή 28% αντί του 37% ή του 45% που ισχύει για ατομικές επιχειρήσεις, για φορολογητέα έσοδα άνω των 30.000 ή 40.000€ βάσει της παρακάτω κλίμακας.
  • τροποποιήσεις ή μεταβιβάσεις των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας (κατά κύριο λόγο σε ψιλή κυριότητα και επικαρπία), μέθοδοι που χρησιμοποιούν υπόχρεοι καταβολής συμπληρωματικού φόρου ακινήτων (για περιπτώσεις που υπερβαίνουν το όριο των 200.000 ευρώ).
  • μειώσεις καταβολής ασφαλιστικών εισφορών και παρακράτησης φόρου για τους μισθωτούς, κάτι που δημιουργεί φοροαπόκρυψη και για την κατηγορία των μισθωτών. Δηλαδή συμβάσεις εργασίας μεταξύ εργοδότη και μισθωτού με χαμηλότερο μισθό από το συμφωνηθέν, συνεπώς λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές προς καταβολή και λιγότερη παρακράτηση φόρου προς απόδοση καθώς επίσης και καταβολή «μαύρων» για τη διαφορά δηλωθείσας-συμφωνηθείσας αμοιβής στον εργαζόμενο.
  • αποφυγής καταβολής υπερωριών και λοιπών προσαυξήσεων σε εργαζόμενους και κατ’ επέκταση αποφυγής καταβολής αναλογίας αυτών σε ασφαλιστικές εισφορές και παρακράτηση φόρου.

Τέτοιου είδους κινήσεις και φυσικά πολλές ακόμη οδήγησαν σε περίπου μείωση 20% των εισοδημάτων που δηλώθηκαν στο φορολογικό έτος 2017 (βάσει φορολογικών δηλώσεων 2018), σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν και σίγουρα το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί για το φορολογικό έτος 2018 (φορολογικές δηλώσεις που θα υποβληθούν το 2019).

Η υπερφορολόγηση, συμπεριλαμβανομένων και των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών, συνιστά τον χειρότερο παράγοντα για την μεσαία τάξη και φυσικά τον καταλύτη για τον αφανισμό της.

Βασική αρχή σε μία οικονομία πρέπει να είναι η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας.

Δεν πρέπει να είναι ο επιμερισμός των εισοδημάτων προς τα κάτω και η διαμοίραση  κοινωνικής πρόνοιας σε βάρος όσων παράγουν, οι οποίοι ορθώς, είναι σκόπιμο να  υποκινούνται επιχειρηματικά για την εξέλιξη της δραστηριότητάς τους.

Η κοινωνική πολιτική του κράτους, ως προς τους πράγματι αδύναμους, δεν πρέπει να στηρίζεται στον αφανισμό των υπολοίπων…